Rzeszów, dnia ........................ r.
Jan Kowalski
…………………………………
…………………………………
Sąd Okręgowy
w Rzeszowie
Wydział Karny
WNIOSEK
o odszkodowanie i zadośćuczynienie za niesłuszne stosowanie środków przymusu
Na zasadzie art. 552 § 1 k.p.k. wnoszę o zasądzenie od Skarbu Państwa na moją rzecz kwoty 70.000 złotych (siedemdziesiąt tysięcy złotych) tytułem odszkodowania i zadośćuczynienia za niesłuszne stosowanie środków przymusu w postaci tymczasowego aresztowania w okresie od dnia .................... r. do dnia .................... r.
UZASADNIENIE
Na mocy postanowienia Sądu Rejonowego w Rzeszowie z dnia .................... r. w związku z wnioskiem Prokuratury Rejonowej w Rzeszowie z dnia .................... r. zastosowano wobec mnie środek zapobiegawczy w postaci tymczasowego aresztowania na okres 3 miesięcy. Stosowanie tego środka przedłużono do dnia .................... r.
Stanąłem pod zarzutem tego, że w dniu 2.................... r. w Rzeszowie doprowadziłem do niekorzystnego rozporządzenia mieniem w postaci pieniędzy na łączną kwotę 9.000,00 złotych za pośrednictwem aukcji serwisu Allegro nr 415879655, czym działałem na szkodę Jana Nowaka, tj. o przestępstwo z art. 286 § 1 k.k.
Prokuratura Rejonowa w Rzeszowie w dniu .................... r. skierowała przeciwko mnie akt oskarżenia do Sądu Rejonowego w Rzeszowie. W następstwie przeprowadzonego postępowania karnego prowadzonego pod sygnatura akt .................... Sąd uniewinnił mnie od zarzutu popełnienia przedmiotowego czynu i uchylił tymczasowe aresztowanie. Niniejszy wyrok uprawomocnił się w dniu 1.................... r.
Pragnę podkreślić, iż w toku stosowania wobec mnie środka zapobiegawczego w postaci tymczasowego aresztowania czułem strach i obawę o własne życie. Ten koszmar trwał pół roku. Nie mogłem się widzieć z żoną i dziećmi, które mają pięć i siedem lat, a najmłodsze dziewięć miesięcy. Trudno im było wytłumaczyć, dlaczego je opuściłem. Rodzina została bez środków do życia. Okoliczność tymczasowego aresztowania ograniczyła mi podjęcie pracy. Do dnia dzisiejszego korzystam z pomocy psychologa, na potwierdzenie czego przedkładam zaświadczenie lekarskie. Żyję w ciągłym stresie. Straciłem pewność siebie i poczucie bezpieczeństwa.
Sąd Najwyższy w wyroku z 13 czerwca 2002 r., sygn. akt V KKN 125/00, OSNKW 2002, nr 9-10, poz. 80 stwierdził, że w postępowaniu o odszkodowanie i zadośćuczynienie za niesłuszne tymczasowe aresztowanie przy dokonaniu ustaleń, czy istnieją przesłanki do uznania aresztowania za niewątpliwie niesłuszne, nie wolno różnicować wyroków uniewinniających, będących podstawą dochodzenia roszczenia. Ze względu na zasadę domniemania niewinności, prawomocność orzeczenia i odpowiedzialność Skarbu Państwa na zasadzie ryzyka nie ma znaczenia, czy wyrok ten zapadł z uwagi na wykazanie braku sprawstwa lub winy, czy też na skutek nie dających się usunąć wątpliwości lub braku dostatecznych dowodów do przypisania oskarżonemu odpowiedzialności.
W myśl wyroku Sądu Najwyższego z 17 marca 2015 r. , sygn. akt V KK 417/14, LEX nr 1659253 - "Niewątpliwa niesłuszność tymczasowego aresztowania będąca - zgodnie z art. 552 § 4 k.p.k. - podstawą odpowiedzialności odszkodowawczej Skarbu Państwa, występuje w dwóch różnych sytuacjach procesowych. Po pierwsze, ma miejsce wówczas, gdy tymczasowe aresztowanie zastosowano z naruszeniem przepisów prawa. Po drugie - wówczas, gdy w świetle okoliczności znanych w chwili zastosowania tymczasowego aresztowania może być ono oceniane jako słuszne, niemniej w świetle całokształtu okoliczności sprawy, w szczególności treści końcowego orzeczenia okaże się, że stosowanie tego środka zapobiegawczego było zbędne. Jest tak dlatego, gdyż odpowiedzialność Skarbu Państwa z tego tytułu opiera się na zasadzie ryzyka. Z tego punktu widzenia za niewątpliwie niesłuszne należy uznać także każde tymczasowe aresztowanie oskarżonego, wobec którego postępowanie zostało umorzone".
W tym stanie faktycznym i prawnym, wnoszę jak na wstępie.
Jan Kowalski
