Data orzeczenia

2019-05-23

Data wpływu

2019-01-14

Sąd

Wojewódzki Sąd Administracyjny w Olsztynie

Sędziowie

Jolanta Strumiłło /przewodniczący/

Katarzyna Górska /sprawozdawca/

Renata Kantecka

Symbol z opisem

6532 Sprawy budżetowe jednostek samorządu terytorialnego

Hasła tematyczne

Oświata

Skarżony organ

Samorządowe Kolegium Odwoławcze

Treść wyniku

Oddalono skargę

Powołane przepisy

Dz.U. 2018 nr 0 poz 1457; art.5 ust.7 , art. 90 ust. 3, art.90 ust.3d pkt 1; Ustawa z dnia 7 września 1991 r. o systemie oświaty - tekst jedn.

Sentencja

Wojewódzki Sąd Administracyjny w Olsztynie w składzie następującym: Przewodnicząca sędzia WSA Jolanta Strumiłło, Sędziowie sędzia WSA Renata Kantecka, asesor WSA Katarzyna Górska (sprawozdawca),, Protokolant specjalista Paweł Guziur, po rozpoznaniu w Olsztynie na rozprawie w dniu 23 maja 2019r. sprawy ze skargi H. S. na decyzję Samorządowego Kolegium Odwoławczego z dnia "[...]" nr "[...]" w przedmiocie określenia wysokości dotacji przypadającej do zwrotu pobranej w nadmiernej wysokości oraz niezgodnie z przeznaczeniem za 2014r. wraz z odsetkami oddala skargę

Uzasadnienie

Skarżąca H.S. – C. (dalej także jako "strona") jest osobą prowadzącą niepubliczną placówkę oświatową, tj. Liceum Ogólnokształcące w O. Na prowadzenie tej placówki otrzymuje dotacje od Prezydenta. Rozpatrywana sprawa dotyczy dotacji na 2014 r. Kwota otrzymanej dotacji wynosiła 523.831,15 zł dla liceum trzyletniego oraz 1.744,58 zł dla liceum dwuletniego.

Dyrektor Izby Administracji Skarbowej (dalej: "DIAS") przeprowadził wobec strony audyt w zakresie oceny gospodarowania środkami publicznymi, po którym Prezydent (dalej: "organ pierwszej instancji" lub "organ") wszczął postępowanie w sprawie wykorzystania środków publicznych pochodzących z dotacji. Do postępowania włączył jako dowody: sprawozdanie z audytu i protokół z czynności audytu oraz protokół przesłuchania H.S. – C. w charakterze strony i inne dokumenty zebrane podczas audytu.

Organ ten wydał decyzję z dnia "[...]" nr: "[...]", w której określił do zwrotu wraz z odsetkami:

1) wysokość dotacji pobranej w nadmiernej wysokości w kwocie 22.929,56 zł, co wynikało z ustalenia, że frekwencja niektórych uczniów liceum była mniejsza niż wymagane 50% udziału w zajęciach. Ta okoliczność jest niesporna na etapie postępowania sądowoadministracyjnego.

2) określił wysokość dotacji wykorzystanej niezgodnie z przeznaczeniem w kwocie 245.363,66 zł, w związku ze sfinansowaniem z dotacji wynagrodzenia strony wraz z pochodnymi wypłaconego w 2014 r.

Jako podstawę prawną rozstrzygnięcia w części dotyczącej dotacji pobranej w nadmiernej wysokości organ powołał art.90 ust.3 ustawy o systemie oświaty i art.252 ust.1 pkt 1 ustawy o finansach publicznych, zaś w zakresie dotacji wykorzystanej niezgodnie z przeznaczeniem wskazał na art.90 ust.3d pkt 1 ustawy o systemie oświaty, w brzmieniu na 2014 r.

Z uzasadnienia decyzji organu pierwszej instancji wynika, że strona, będąc właścicielką szkoły, nie była w 2014 r. w niej zatrudniona na podstawie żadnej umowy, co zeznała do protokołu podczas audytu. Organ zauważył, że przepis art.90 ust.3d pkt 1 ustawy o systemie oświaty w brzmieniu na 2014 r. powalał na wykorzystanie dotacji na wynagrodzenie osoby fizycznej prowadzącej szkołę, jeżeli pełni w niej funkcję dyrektora szkoły. Strona warunku tego nie spełniła, wobec czego jej wynagrodzenie wraz z pochodnymi nie może podlegać rozliczeniu środkami dotacji w kwocie łącznej 254. 974,71 zł.

Ze względu na treść zeznań złożonych przez stronę podczas audytu, a także ustalenie, iż inna osoba pełniła w audytowanym okresie funkcję dyrektora szkoły, organ pierwszej instancji nie dał wiary dokumentom przedłożonym przez stronę w trakcie postępowania administracyjnego, (potwierdzona za zgodność z oryginałem kserokopia umowy o pracę na stanowisku dyrektora na czas nieokreślony zawarta w dniu 30 grudnia 2013 r. między LO a H.S., dokumentacja związana z pobieranym przez H.S. – C. wynagrodzeniem w wysokości 11.000 zł miesięcznie wraz z premią w wysokości 3.000 zł, zakres jej obowiązków jako dyrektora szkoły, oświadczenie z dnia 22 grudnia 2013 r.). Organ nie uwzględnił wniosków dowodowych strony, która domagała się przesłuchania strony oraz przesłuchania D.W., w celu wykazania, że zawarta została ww. umowa o pracę.

Organ wskazał na mieszany, podmiotowo-celowy charakter dotacji oświatowej. Bowiem zgodnie z przepisami ustawy o systemie oświaty, przyznanie dotacji pozostaje w ścisłym związku z liczbą uczniów uczęszczających do szkół i w tym zakresie dotacja ma charakter podmiotowy, jednakże jej wydatkowanie zostało ograniczone przez określenie celów, na jakie dotacja może być wydatkowana, określonych w art. 90 ust.3d ustawy o systemie oświaty

Strona wniosła odwołanie do Samorządowego Kolegium Odwoławczego (dalej: "Kolegium" lub "SKO"). W odwołaniu zarzucono naruszenie przepisów postępowania, tj. art.138 §2 Kpa poprzez niezastosowanie się do wytycznych SKO wyrażonych w decyzji z dnia "[...]", nakazującej organowi pierwszej instancji precyzyjne ustalenie kwot podlegających zwrotowi, z uzasadnieniem jakie wydatki uznaje za wykorzystane zgodnie z ustawą, a jakich nie uznaje. W nowo wydanej decyzji nadal brakuje wywodu w tym zakresie. Zarzucono także naruszenie przepisów postępowania, tj. art.7, art.8, art.9, art.10, art.11, art.77 §1, art.80, art.107 §3 Kpa poprzez dowolną ocenę zebranego materiału dowodowego przejawiającą się w uznaniu, że strona nie pełniła funkcji dyrektora szkoły oraz naruszenie art.7, art.8 i art.77 Kpa poprzez nieprzeprowadzenie postępowania dowodowego na okoliczność, czy strona w 2014 r. pełniła funkcję dyrektora szkoły.

Wskazano na naruszenie przepisów prawa materialnego, tj. art.90 ust.3d ustawy o systemie oświaty w brzmieniu obowiązującym w 2014 r. poprzez uznanie, że kwota 254.974,71 zł, wydatkowana na wynagrodzenie strony, stanowi dotację wykorzystaną niezgodnie z przeznaczeniem, podczas gdy ustawodawca określił, iż dotacje są przeznaczane m.in. na wynagrodzenie osoby fizycznej prowadzącej szkołę, jeżeli pełni funkcję dyrektora szkoły, a strona funkcję dyrektora szkoły faktycznie pełniła.

Zaskarżoną decyzją Samorządowe Kolegium Odwoławcze utrzymało w mocy decyzję organu pierwszej instancji.

W uzasadnieniu SKO wskazało, że kwestią sporną jest wykorzystanie przez stronę części dotacji niezgodnie z przeznaczeniem, czyli określenie kosztów, jakie mogą być pokrywane z dotacji oświatowej przeznaczonej na realizację zadań szkoły w zakresie kształcenia, wychowania i opieki związanych z działalnością szkół. Przytoczono art.90 ust.3 i art.90 ust.3d ustawy o systemie oświaty oraz art.252 ust.1 ustawy o finansach publicznych. W ocenie Kolegium niedopuszczalne było sfinansowanie wynagrodzenia strony z dotacji oświatowej. Bowiem nie łączyła strony ze szkołą umowa o pracę na stanowisku dyrektora. Wprawdzie umowa taka została przedłożona wraz z zakresem obowiązków i oświadczeniem, lecz organ odwoławczy nie dał tym dowodom wiary w konfrontacji ich z innymi dowodami. Kolegium zauważyło także, że w okresie, za jaki wypłacono dotację, na stanowisku dyrektora szkoły zatrudniona była D.W. oraz że w toku audytu strona zeznała, iż nie posiada żadnej umowy o pracę jako właściciel szkoły, a także że strona nie posiadała również kwalifikacji do pełnienia funkcji Dyrektora Liceum Ogólnokształcącego, wynikających z rozdziału IV pkt 2 Statutu Liceum oraz z art.36 ust.1 ustawy o systemie oświaty, z którego wynika także, że dyrektora szkoły zatrudnia i zwalnia osoba prowadząca szkołę.

Ponadto SKO stwierdziło, że decyzja organu pierwszej instancji w dostateczny sposób wyjaśnia kwestie dotyczące kwot podlegających zwrotowi oraz wydatków uznanych za wykorzystane niezgodnie z ustawą. Kolegium wskazało podstawę prawną i znaczenie pojęć: "dotacja pobrana w nadmiernej wysokości" oraz "wykorzystanie dotacji niezgodnie z przeznaczeniem" i na tej podstawie dokonało weryfikacji ustaleń organu pierwszej instancji. Wyjaśniło, że przyjmując prawidłowość ustalenia wartości wypłaconej w 2014 r. dotacji w kwocie 543.970,02 zł, z czego w lutym 2015 r. strona zwróciła kwotę 20.138,87 zł, do rozliczenia należało o tę kwotę pomniejszyć wartość dotacji wypłaconej, tj. należało przyjąć ją w kwocie 523.831,15 zł. Wartość dotacji wynikająca z ilości uczniów, którzy spełniali 50% wymóg frekwencyjny wyniosła 500.901,59 zł. Wobec tego różnica wynosząca 22.929,56 zł została uznana za dotację pobraną w nadmiernej wysokości.

Natomiast w kwestii kwoty 245.363,66 zł uznanej przez organ pierwszej instancji za dotację wykorzystaną niezgodnie z przeznaczeniem, SKO wskazało, że z ogólnej kwoty dotacji 523.831,15 zł, podlegającej rozliczeniu, kwota 255.537,93 zł pokryła wydatki poniesione przez stronę zgodnie z obowiązującymi w 2014 r. przepisami, zaś suma 268.293,22 zł stanowi kwotę poniesioną niezgodnie z przepisami. Przy czym na kwotę 268.293,22 zł składa się zarówno kwota 22.929,56 zł pobrana w nadmiernej wysokości, jak i kwota 245.363,66 zł wykorzystywana niezgodnie z przeznaczeniem (22.929,56 zł plus 245.363,66 zł, razem: 268.293,22 zł).

Od decyzji Kolegium złożona została skarga do Wojewódzkiego Sądu Administracyjnego w Olsztynie, w której wniesiono o uchylenie zaskarżonej decyzji oraz decyzji organu pierwszej instancji i o zasądzenie kosztów postępowania według norm przepisanych.

Zaskarżonej decyzji zarzucono istotne naruszenie przepisów postępowania, tj. art.11 w zw. z art.107 §1 pkt 6 Kpa poprzez nieprzeprowadzenie wywodu wyjaśniającego, co składa się na kwotę określoną do zwrotu jako wykorzystaną niezgodnie z ustawą, podczas gdy przeprowadzenie rzeczonego wywodu spowodowałoby konieczność przeprowadzenia wyliczeń, które doprowadziłyby organ do uznania, iż określona do zwrotu kwota jest wyliczona błędnie. Zarzucono również naruszenie przepisów art.7, art.8, art.9, art.10, art.11, art.77 §1, art.80, art.107 §3 Kpa poprzez dowolną ocenę zebranego materiału dowodowego przejawiającą się w uznaniu, że strona nie pełniła funkcji dyrektora szkoły oraz naruszenie art.7, art.8 i art.77 Kpa mające istotny wpływ na wynik sprawy poprzez uznanie za nieistotne przeprowadzenie postępowania dowodowego na okoliczność, czy strona w 2014 r. pełniła funkcję dyrektora szkoły.

Podniesiono także zarzut naruszenia przepisów prawa materialnego, tj. art.90 ust.3d ustawy o systemie oświaty w brzmieniu obowiązującym w 2014 r. poprzez uznanie, że kwota 254.974,71 zł, stanowiąca wynagrodzenie skarżącej, stanowi dotację wykorzystaną niezgodnie z przeznaczeniem, podczas gdy ustawodawca określił, iż dotacje są przeznaczane m.in. na wynagrodzenie osoby fizycznej prowadzącej szkołę, jeżeli pełni funkcję dyrektora szkoły, a strona funkcję dyrektora szkoły faktycznie pełniła.

W uzasadnieniu skargi zauważono, że zaskarżona decyzja oraz decyzja organu pierwszej instancji były poprzedzone decyzją Prezydenta z dnia "[...]", uchyloną przez SKO w dniu "[...]". W decyzji tej Kolegium zawarło zalecenia dla organu pierwszej instancji, których organ ten, zdaniem skarżącej, nie zrealizował podczas ponownego rozpatrywania sprawy. Dotyczy to nieprecyzyjnego wskazania, jakie wydatki i w jakiej wysokości uznaje się za wykorzystane zgodnie z ustawą, a jakie nie. W ocenie skarżącej decyzja organu pierwszej instancji jest w tym zakresie nieweryfikowalna. Nie wiadomo, czy zwrócona przez skarżącą kwota 20.138,87 zł mieściła się w dotacji pobranej nadmiernie, czy była kwotą wykorzystaną niezgodnie z przeznaczeniem. Skarżąca przedstawiła własne wyliczenia, z których wynika, że kwota 13.318,51 zł nie mieści się w żadnej z kwot określonych do zwrotu. Wskazuje także inne nieścisłości dotyczące wyliczenia kwot zwrotu. W związku z tym, według skarżącej, decyzja organu pierwszej instancji nie spełnia wymogów przewidzianych w Kpa dla uzasadnienia. Ponadto skarżąca podtrzymała wcześniej stawiane zarzuty dotyczące wykładni art.90 ust.3d ustawy o systemie oświaty. Wskazała na wprowadzony ustawą z dnia 20 lutego 2015 r. o zmianie ustawy o systemie oświaty oraz niektórych innych ustaw (DzU poz. 357) zapis art.80 ust.3d i art.90 ust.3d pkt 1, zgodnie z którym dotacje mogą być przeznaczone na sfinansowanie wydatków związanych z realizacją zadań organu prowadzącego, o których mowa w art.5 ust.7 ww. ustawy. Wskazując na brak przepisów intertemporalnych oraz orzecznictwo sądowe i projekt ustawy nowelizującej skarżąca uważa, że nie doszło do zmiany stanu prawnego w zakresie dotyczącym rozpoznawanej sprawy, lecz jedynie do jego doprecyzowania. Dlatego zadania określone w art.5 ust.7 ustawy o systemie oświaty mieściły się w dyspozycji art.90 ust.3d tej ustawy także przed 31 marca 2015 r.

W kwestii nieuznania przedłożonej umowy o pracę, skarżąca podniosła, że gdyby zachowała się tak, jak oczekuje tego organ, to umowa byłaby umową nieważną, bowiem byłaby zawarta z samym sobą. Ponadto w toku postępowania należało ustalić, jakie obowiązki spoczywały w kontrolowanym okresie na skarżącej, a następnie należało dokonać oceny, czy w związku z pełnionymi obowiązkami skarżąca pełniła funkcję dyrektora szkoły, czy też nie. Skarżąca zarzuciła organowi, że nie podjął żadnych działań w celu pozyskania materiału dowodowego we wskazywanym obszarze, wobec czego nie jest dostatecznie wyjaśniony stan faktyczny sprawy.

Wskazała także, że w innej decyzji Prezydent uznał ww. umowę o pracę za zawartą. W ten sposób w ocenie skarżącej doszło do naruszenia zasady zaufania do organu.

W odpowiedzi na skargę organ wniósł o jej oddalenie, podtrzymując dotychczasową argumentację w sprawie.

Wojewódzki Sąd Administracyjny w Olsztynie zważył, co następuje:

Zasadniczą podstawą sporu między skarżącym a organem jest dopuszczalność sfinansowania wynagrodzenia strony za 2014 r. z dotacji oświatowej.

Skarżąca wskazuje na taką możliwość, wynikającą, jej zdaniem, z przepisu art.90 ust.3d ustawy o systemie oświaty zarówno w brzmieniu przed 31 marca 2015 r., jak i po tej dacie. Natomiast zdaniem SKO przepis ten ma zastosowanie w brzmieniu obowiązującym w 2014 r., czyli przed rzeczoną zmianą i nie pozwala on na pokrycie kosztów wynagrodzenia skarżącej z dotacji oświatowej z uwagi na niepełnienie przez nią w tym okresie funkcji dyrektora szkoły.

Skarżąca zarzuca ponadto nieprawidłowości przeprowadzonego postępowania, podważając ustalenia faktyczne dokonane przez organ, a w konsekwencji także ich ocenę prawną, zarzucając organowi naruszenie zarówno przepisów postępowania podatkowego, jak i przepisów prawa materialnego.

Sąd nie stwierdził, aby zaskarżona decyzja została wydana z naruszeniem wymienionych w skardze przepisów ustawy z dnia 14 czerwca 1960 r. Kodeks postępowania administracyjnego (t.j. DzU 2018 r. poz. 2096 z późn. zm.) w stopniu mogącym mieć istotny wpływ na wynik sprawy, co pozwoliło na przyjęcie przez Sąd za podstawę rozstrzygnięcia sprawy ustaleń faktycznych poczynionych przez organ.

W skardze zarzucono naruszenie szeregu zasad ogólnych zawartych w Kpa: art.7, art.8, art.9, art.10, art.11, a także art.77 §1, art.80 i art.107 §1 pkt 6 oraz §3 Kpa.

Zgodnie z art.7 Kpa w toku postępowania organy administracji publicznej stoją na straży praworządności, z urzędu lub na wniosek stron podejmują wszelkie czynności niezbędne do dokładnego wyjaśnienia stanu faktycznego oraz do załatwienia sprawy, mając na względzie interes społeczny i słuszny interes obywateli. Na podstawie art.8 Kpa organy zobowiązane są prowadzić postępowanie w sposób budzący zaufanie jego uczestników do władzy publicznej, kierując się zasadami proporcjonalności, bezstronności i równego traktowania. Z art.9 Kpa wynika obowiązek należytego i wyczerpującego informowania stron o okolicznościach faktycznych i prawnych, które mogą mieć wpływ na ustalenie ich praw i obowiązków będących przedmiotem postępowania administracyjnego. Organy czuwają nad tym, aby strony i inne osoby uczestniczące w postępowaniu nie poniosły szkody z powodu nieznajomości prawa, i w tym celu udzielają im niezbędnych wyjaśnień i wskazówek. Zgodnie z art.10 §1 Kpa organy administracji publicznej obowiązane są zapewnić stronom czynny udział w każdym stadium postępowania, a przed wydaniem decyzji umożliwić im wypowiedzenie się co do zebranych dowodów i materiałów oraz zgłoszonych żądań. Ponadto na podstawie art.11 Kpa organy administracji publicznej powinny wyjaśniać stronom zasadność przesłanek, którymi kierują się przy załatwieniu sprawy, aby w ten sposób w miarę możności doprowadzić do wykonania przez strony decyzji bez potrzeby stosowania środków przymusu.

W zakresie postępowania dowodowego na organie spoczywa wynikający z art.77 §1 Kpa obowiązek zebrania i rozpatrzenia w sposób wyczerpujący całego materiału dowodowego.

Z art.78 §1 i §2 Kpa wynika, że żądanie strony dotyczące przeprowadzenia dowodu należy uwzględnić, jeżeli przedmiotem dowodu jest okoliczność mająca znaczenie dla sprawy. Organ administracji publicznej może nie uwzględnić żądania, które nie zostało zgłoszone w toku przeprowadzania dowodów lub w czasie rozprawy, jeżeli żądanie to dotyczy okoliczności już stwierdzonych innymi dowodami, chyba że mają one znaczenie dla sprawy.

Zebrane dowody organ winien jest ocenić ocenia na podstawie całokształtu materiału dowodowego, co wynika z arta.80 Kpa.

Wydana przez organ administracji publicznej decyzja zawiera uzasadnienie faktyczne i prawne, przy czym uzasadnienie faktyczne decyzji powinno w szczególności zawierać wskazanie faktów, które organ uznał za udowodnione, dowodów, na których się oparł, oraz przyczyn, z powodu których innym dowodom odmówił wiarygodności i mocy dowodowej, zaś uzasadnienie prawne - wyjaśnienie podstawy prawnej decyzji, z przytoczeniem przepisów prawa (art.107 §1 pkt 6 i §3 Kpa).

Oceniając, przez pryzmat wyżej przytoczonych przepisów, sposób prowadzenia postępowania przez organ odwoławczy, a także przez organ pierwszej instancji, Sąd uznał, że dowody w sprawie zostały zgromadzone w sposób prawidłowy. Zebrany materiał dowodowy, przedstawiony w opisowej części wyroku, był wystarczający do tego, aby wydać zaskarżoną decyzję.

Na zebrany materiał dowodowy składają się przede wszystkim dowody pozyskane w wyniku audytu przeprowadzonego u skarżącej przez DIAS, prawidłowo włączone do akt sprawy. Za najistotniejsze dla rozpatrywanej sprawy uznaje Sąd zeznanie strony złożone pod rygorem odpowiedzialności za fałszywe zeznania i protokół z czynności audytu, a także ustalenia, że w 2014 r. dyrektorem szkoły była inna osoba, tj. D.W. Skarżąca zeznała m. in., że nie łączyła jej ze szkołą w 2014 r. żadna umowa, że przedłożyła audytującym wszystkie dokumenty dotyczące dotacji na 2014 r., że środki przelane w 2014 r. z konta szkoły na jej prywatny rachunek są jej zyskiem z prowadzenia szkoły. W ocenie Sądu organ pierwszej instancji, dysponując tymi dowodami, miał podstawy do uznania za niewiarygodne dowodów przedkładanych przez skarżącą przed wydaniem decyzji, takich, jak kserokopia umowy o pracę na stanowisku dyrektora zawarta w dniu 30 grudnia 2013 r. między skarżącą a szkołą i związany z umową zakres obowiązków, dokumentacja związana z pobieranym przez skarżąca wynagrodzeniem, oświadczenie z dnia 22 grudnia 2013 r.

W tej sytuacji zasadnie, zdaniem Sądu, odmówił organ przeprowadzenia wnioskowanych przez stronę dowodów, tj. przesłuchania strony oraz przesłuchania D.W. w celu wykazania, że zawarta została ww. umowa o pracę. Pozwalała na to treść wyżej przytoczonego art.78 §1 i §2 Kpa. Wnioski dowodowe skarżącej dotyczyły okoliczności związanych z zawarciem umowy o prace, lecz mając na względzie zeznania skarżącej złożone podczas audytu oraz inne, wyżej przedstawione dowody znajdujące się w posiadaniu organu, nie ulega wątpliwości, że dotyczyły ww. wnioski dowodowe okoliczności już stwierdzonych innymi dowodami.

Dysponując opisanym materiałem dowodowym, miał organ podstawy do uznania, że skarżąca w 2014 r. nie pełniła funkcji dyrektora szkoły. Ocena taka zgodna jest z przytoczonymi wyżej zasadami ogólnymi postępowania administracyjnego oraz realizuje spoczywający na organie z mocy art.80 Kpa dokonania swobodnej, lecz nie dowolnej oceny dowodów.

Ocena ta znajduje uzasadnienie w prawidłowo zastosowanych przepisach prawa materialnego, tj. art.90 ust.3d ustawy z dnia 7 września 1991 r. o systemie oświaty (t.j. DzU 2018 r. poz. 1457 z późn. zm.) w brzmieniu obowiązującym w 2014 r. W ocenie Sądu, ze względu na materialnoprawny charakter przepisu, należy stosować go w takim brzmieniu, jakie miał w okresie, którego dotyczy sprawa. Przepis art.90 ust.3d pkt 1 ustawy o systemie oświaty w 2014 r. miał następujące brzmienie: Dotacje, o których mowa w ust. 1a-3b, są przeznaczone na dofinansowanie realizacji zadań szkoły, przedszkola, innej formy wychowania przedszkolnego lub placówki w zakresie kształcenia, wychowania i opieki, w tym profilaktyki społecznej. Dotacje mogą być wykorzystane wyłącznie na pokrycie wydatków bieżących szkół, przedszkoli, innych form wychowania przedszkolnego i placówek, obejmujących każdy wydatek poniesiony na cele działalności szkoły, przedszkola, innej formy wychowania przedszkolnego lub placówki, w tym na wynagrodzenie osoby fizycznej prowadzącej szkołę, przedszkole, inną formę wychowania przedszkolnego lub placówkę, jeżeli odpowiednio pełni funkcję dyrektora szkoły, przedszkola lub placówki albo prowadzi zajęcia w innej formie wychowania przedszkolnego, z wyjątkiem wydatków na inwestycje i zakupy inwestycyjne, zakup i objęcie akcji i udziałów lub wniesienie wkładów do spółek prawa handlowego.

Z treści ww. przepisu wynika, że uzależniał możliwość pokrycia wydatków na wynagrodzenie osoby fizycznej prowadzącej szkołę od tego, czy osoba ta pełni funkcję dyrektora szkoły.

Zebrany w sprawie materiał dowodowy zaprzecza temu, aby skarżąca w 2014 r. pełniła taką funkcję. Dyrektorem szkoły była w tym okresie D.W.

Dlatego organ miał podstawy do tego, aby uznać, że wydatki na wynagrodzenie skarżącej świadczą o wykorzystaniu dotacji niezgodnie z przeznaczeniem w rozumieniu ww. przepisu art.90 ust.3d ustawy o systemie oświaty. Podnoszona przez skarżącą okoliczność uznania przez Prezydenta w innej decyzji, że skarżąca zawarła ww. umowę o pracę nie mogła zostać wzięta pod uwagę przez Sąd nie tylko dlatego, że nie została udokumentowana, ale również dlatego, że przedmiotem kontroli Sądu jest wyłącznie postepowanie administracyjne zakończone zaskarżoną decyzją.

W ocenie Sądu decyzja organu pierwszej instancji realizuje wskazówki zawarte w decyzji SKO z dnia "[...]" na tyle, że w dostatecznym stopniu wynika z niej, jakie, rodzajowo, wydatki zostały uznane za dotację wykorzystaną niezgodnie z przeznaczeniem i na jakiej podstawie wyliczono ich wartość. Z decyzji organu pierwszej instancji wynika, że wzięto pod uwagę wydatki na wynagrodzenia i pochodne, na najem pomieszczeń i tzw. pozostałe. Na podstawie tak, rodzajowo, przedstawionej w decyzji listy wydatków sporządzono zestawienie wydatków poniesionych, według przedłożonych przez stronę dokumentów, takich, jak faktury, listy wypłat, przelewy. W ww. decyzji wskazano, jakie wydatki i dlaczego zostały uznane za wykorzystane zgodnie z ustawą, a jakie nie. Najistotniejsze jest przy tym, że wydatki uznane za poniesione niegodnie z ustawą to wydatki na wynagrodzenie skarżącej. Sposób dokonywania obliczeń został zweryfikowany przez organ odwoławczy, który na przedostatniej stronie decyzji, wyjaśniając znaczenie użytych pojęć: "dotacja pobrana w nadmiernej wysokości" oraz "wykorzystanie dotacji niezgodnie z przeznaczeniem" przedstawił skrótowo wyliczenie, na które składa się wartość dotacji wypłaconej, kwota zwrócona dobrowolnie przez stronę, wartość dotacji wynikająca z ilości uczniów spełniających wymóg frekwencji, kwota dotacji podlegająca rozliczeniu, kwota wydatków poniesionych zgodnie z przepisami oraz kwota wydatków poniesiona niezgodnie z przepisami. Dlatego nie uwzględnił Sąd zarzutu niewykonania zaleceń zawartych we wcześniejszej decyzji SKO, uchylającej decyzję organu pierwszej instancji do ponownego rozpatrzenia.

Wobec niepotwierdzenia zarzutów skargi oddalono ją na podstawie art. 151 ustawy z dnia 30 sierpnia 2002 r. - Prawo o postępowaniu przed sądami administracyjnymi (tj. Dz U 2018 poz. 1302 z późn. zm.).